Onze vereniging

Hier vind je informatie over de historie van onze vereniging

//Historie SupportersVereniging

We begonnen klein in 1981.

Waar het bij de oprichting in 1981 een klein, intiem vriendengroepje betrof, is de SupportersVereniging van FC Utrecht nu, ruim 35 jaar later, een 5000 à 6000 leden tellende vereniging en een officieel erkend orgaan binnen de FC die niet meer weg te denken is. Tijd om terug in de tijd te gaan.

De huidige SupportersVereniging was ten tijde van de oprichting niet de enige vereniging van en voor supporters van FC Utrecht. Er was immers al een soort ‘supportersvereniging’. Toch was deze vereniging niet te vergelijken met de huidige SV, gezien het feit dat de al aanwezige supportersvereniging niet veel anders deed dan het verkopen van sjaaltjes en vaantjes. Daarnaast was het voor FC Utrecht een onrustige periode op voornamelijk supportersgebied. De sloop van het eigen stadion door de supporters van FC Utrecht is hier een voorbeeld van.



Ook buiten het stadion was het vaak erg onrustig. Veel supporters volgden de club met als doel voor de stad en de club op te komen. Heftige gevechten waren vaak het gevolg. De destijds zittende voorzitter van FC Utrecht, Werkhoven, zat regelmatig met zijn handen in zijn haar. Regelmatig werd aangegeven dat de club niet wist wat ze met de supporters aan moesten.



De club besloot om met een kleine groep fanatieke supporters om de tafel te gaan zitten om daar de nodige afspraken te maken. De supporters die voor en na de wedstrijden rond het stadion zwierven, eisten een eigen onderkomen. Uiteindelijk werd besloten om het groepje supporters toch een eigen onderkomen in stadion Galgenwaard te geven. Dit was het begin van het ontstaan van de huidige SupportersVereniging. De groep van zo’n 50 fanatieke supporters van de zogenaamde harde kern schreef zich na een lange voorbereiding in bij de Kamer van Koophandel, waarna de SupportersVereniging FC Utrecht een feit was.

Ondanks dat de SV bestond uit een groep zeer fanatieke supporters, wilde de SV er voor iedere supporter zijn en dus voor de gehele supportersschare van FC Utrecht opkomen. Toch waren de supporters die niets met het geweld te maken wilden hebben huiverig voor de SV. Om te laten zien dat de SupportersVereniging weldegelijk een menselijke kant had, werd besloten om het geld dat uit de verkoop van sjaals en vaantjes werd gegenereerd in de club te steken. Echter, onder de voorwaarde dat de supporters dit ook konden zien. Zo heeft de SV er voor gezorgd dat het 2e van FC Utrecht naar een toernooi in Frankrijk kon door een bus beschikbaar te stellen. Daarnaast betaalde deze supporters de trainingspakken voor de spelers. Resultaat: een mooie foto van de spelers in trainingspakken op het toernooi in Frankrijk met de bus op de achtergrond. 


Gevolg was dat ook andere supporters besloten de SV te gaan steunen en lid te worden. Door het groeiende aantal leden met een grotere diversiteit aan supporters kwam de SV uit de anonimiteit en werd het alsmaar actiever binnen de supporterswereld. Klaverjasavonden, bingo’s en filmavonden werden georganiseerd en zelfs trainer Han Berger kwam op speciaal georganiseerde avonden uitleg geven over zijn beleid en wissels.



Door het groeiende ledenaantal nam FC Utrecht de SupportersVereniging steeds serieuzer. Regelmatig overleg vond plaats tussen het bestuur van de SV en de club. Doordat er een centraal orgaan was dat bestond uit supporters, kon FC Utrecht de SV aanspreken indien er wederom rellen met supporters hadden plaatsgevonden. 


Daar waar de club in eerste instantie nooit wist wie nu precies verantwoordelijk was voor de wanordelijkheden, had de club met de SV een orgaan dat kon worden aangesproken op deze rellen, immers 80 procent van de leden bestond uit supporters die op de BunnikSide zaten. Doordat een aanzienlijk deel van de leden bestond uit fanatieke supporters, bleef in de loop der jaren de voorzitter van de SV een persoon die een zogenaamde ‘rel-achtergrond’ had of in ieder geval de fanatieke supporters kende. Naar deze voorzitter werd over het algemeen geluisterd.

Volgens supporters uit die tijd zou dit anders zijn geweest indien de voorzitter niet een persoon was die dicht op de fanatieke supporters zat. Doordat de SV actief bleef en in de loop der jaren steeds meer leden begon te werven, werd het moeilijker om op een directe manier naar de achterban te communiceren. In de eerste jaren na de oprichting werd elk lid mondeling op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen binnen de toen nog kleine vriendengroep. Indien er nieuws was, werd op de tribune dit nieuws verspreid en was zo eenieder op de hoogte van dit nieuws. Dit, vanwege het feit dat de leden zich vooral op de BunnikSide bevonden. Doordat in de loop der jaren de SupportersVereniging ook leden kreeg die op andere tribunes zaten, werd overgegaan op het maken van clubblaadjes en nieuwsbrieven. Deze werden per post verstuurd, zodat op deze manier de leden op de hoogte bleven van het nieuws rondom de SV. In december 1989 werd overgegaan op het huidige blad van de SupportersVereniging, de Forza.

Sinds de jaren ’90 is de SV zich steeds meer gaan professionaliseren, waardoor meer en meer supporters zich aansloten bij de vereniging die voor de belangen van de supporters van FC Utrecht opkomt. Door het grote ledenbestand is het voor de SV mogelijk om duidelijke eisen op supportersgebied te stellen en op bepaalde gebieden haar poot strak te houden om aan de belangenbehartiging te kunnen voldoen. Feit is in ieder geval dat FC Utrecht niet zonder haar supporters en de daarbij horende SupportersVereniging kan en dat de SV, in vergelijking met 33 jaar geleden, een ontwikkeling heeft doorgemaakt waar de SupportersVereniging FC Utrecht zeer trots op mag zijn.










SUPPORTERSVERENIGING FC UTRECHT VOOR EN DOOR SUPPORTERS