Grazer AK vs. FC Utrecht

3-3 2001

Door Robert Jan van der Horst

GRAZ – Hoeveel emoties kan een mens in negentig minuten voetbal verwerken? En, welke gedachte spookte er donderdagavond tussen zes en acht uur niét door de hoofden van de ongeveer 2000 meegereisde FC Utrecht-fans op de mager bezette tribunes van het Arnold Schwarzenegger Stadion? Elke uithoek van de ziel werd bezocht tijdens het UEFA-cupduel tussen Grazer AK en FC Utrecht.

De laatste emotie zal ongetwijfeld het langst in de herinnering blijven. Namelijk die van de uitzinnige vreugde. Een ontlading, na de hopeloos lijkende 3-0 achterstand bij rust, die zijn weerga niet kende. Want het uiteindelijke 3-3 gelijkspel was, na de 3-0 overwinning een week eerder in stadion Galgenwaard, voor de dolgelukkige en zichtbaar opgeluchte mannen van trainer Frans Adelaar genoeg voor het bereiken van de tweede ronde.

Zo zeker waren de supporters van hun zaak voor de return na de eenzijdige wedstrijd van vorige week. Een ontmoeting waarin een machteloos Grazer AK aanvallend geen vuist kon maken. Een ontmoeting ook waarin FC Utrecht het zich kon permitteren in de slotfase flink wat gas terug te nemen. Een ontmoeting ook die de Oostenrijkse trainer Werner Gregoritsch de kop kostte. Dus, de terugwedstrijd moest wel een formaliteit zijn, was vooraf de heersende gedachte in de straten van het prachtige en zonovergoten Graz.

Diezelfde Gregoritsch, donderdagavond alweer co-commentator voor de televisie, viel op de perstribune van verbazing steil achterover. Niet alleen Gregoritsch geloofde zijn ogen niet, maar met hem waren ongeveer zesduizend toeschouwers net zo verbaasd. Terwijl vooral zien toch geloven is. “Het scenario waarvoor we gewaarschuwd hadden, kwam in de eerste helft uit,” zei tweede trainer Foeke Booy. Maar Adelaars assistent zei meer. “Het scenario waarop we na rust hadden gehoopt ook,” voegde hij er met pretoogjes aan toe. Het was het verhaal van een krankzinnige wedstrijd in een notendop.

Amper drie minuten waren beide ploegen onderweg. En pats. Daar lag het eerste doelpunt al achter doelman Harald Wapenaar. Het schot van goed twintig meter was van Mario Bazina, de knie van centrumverdediger Patrick Zwaanswijk bracht het speeltuig vervolgens in een niet te corrigeren baan: 1-0. Negentien minuten waren beide ploegen onderweg. En pats. Daar stond het 2-0. Oostenrijks topschutter Ronald Brunmayr mocht ongestraft uit de rug van Zwaanswijk achter een dieptepass van Nikolo Milinkovic aan en opnieuw was Wapenaar kansloos.

Vooruit, de 37e minuut dan. Pats: 3-0. Ditmaal speelde Benedict Akwuegbu de hoofdrol. Behendig, maar tevens ongestoord, draaide de donkere aanvaller weg van Stijn Vreven. De uithaal in de korte hoek verraste ook Wapenaar. In nog geen veertig minuten zette Grazer AK een score op het bord waarover FC Utrecht een week eerder negentig minuten had gedaan. Reden om de stormbal te hijsen. ‘Utrecht wakker worden’, scandeerde en smeekte de radeloze aanhang.

De thuisclub zweefde over het veld, de spelers van FC Utrecht stonden, overmand door nervositeit, met rubberen benen op het veld. De mokerslagen werden uitgedeeld door Grazer AK, getraind en gecoacht door tweede oefenmeester Christian Keglevits. “We stonden stijf van de zenuwen,” bekende centrumverdediger Robert Roest. “Ik gaf geen cent meer voor onze kansen. Maar ja, FC Utrecht blijft FC Utrecht. Van deze club kun je alles verwachten.”

Dat was tien jaar geleden al zo, toen Roest met FC Utrecht tegen Sturm Graz Europees voetbal speelde, en dat was dus donderdagavond nog zo. Alleen pakte het ditmaal gunstig uit voor FC Utrecht.

Waar een verdere ineenstorting werd verwacht, volgde herstel. Prompt na het begin van de tweede helft, nog voordat de wissel Karim Touzani voor Tom van Mol op zijn waarde kon worden geschat. De corner was van Dave van den Bergh, het succesvolle gerommel van Dirk Kuijt bij sluitpost Franz Almer zwiepte de fans van vertwijfeling naar vreugde: 3-1. Als bij toverslag gingen de hoofden van de Graz-spelers naar beneden. Nog eens tweemaal scoren om de tweede ronde te kunnen bereiken was te veel van het goede.

Met Touzani voor Van Mol hield Adelaar en de kopkracht in het verdedigingscentrum in tact – hoewel de onzekere mandekker Zwaanswijk eerder in aanmerking kwam voor een wissel – en zette tevens een extra slot op de deur. Dat bleek niet eens nodig. Hoewel Touzani goed en onverstoorbaar speelde kwam Grazer AK niet meer dreigend door. Zeker niet nadat Zwaanswijk uit weer een corner van Van den Bergh in de negende minuut voor de aansluitingstreffer had gezorgd: 3-2. “Ook in mijn periode waren we verdedigend zwak bij spelhervattingen. Dat is in tijd van week niet veranderd,” constateerde Gregoritsch droogjes. De 3-3 – invaller Jochemsen koppend uit weer een assist van Van den Bergh – was er nog slechts voor de statistieken. Evenals de tweede gele kaart – en dus rood – voor de gefrustreerde Enrico Kulovits. De vijfde uitwedstrijd van dit seizoen leverde FC Utrecht – na vier nederlagen in de competitie – dan toch het eerste ‘puntje’ op.

Een heel belangrijk puntje bovendien. De manier waarop de remise tot stand kwam zal ongetwijfeld de Utrechtse geschiedenisboeken ingaan. Net zoals zoveel andere memorabele wedstrijden in de 31-jarige geschiedenis van de fusieclub. Maar die kunnen alleen maar worden naverteld door supporters met een heel sterk hart.