Liverpool FC - FC Utrecht 2010

Liverpool FC - FC Utrecht 2010

Een droomaffiche waar niemand op durft te dromen als de balletjes in de koker gaan. De balletjes die duiden op dat we in de poulfase zitten. Iets dat we met z’n allen hebben bewerkstelligd.

Namen als Napoli, Boekarest rollen er uit, maar bij Liverpool slikken we allemaal even. Het grote Liverpool FC. Liverpool, een stad in het Noordwesten van Engeland, aan de noordzijde van de rivier de Mersey. De stad die onlosmakelijk verbonden is aan The Beatles met de luchthaven die vernoemt is naar John Lennon. The Albert Dock (groot havengebied), het enorme warenhuis Woolworths en natuurlijk de twee voetbalclubs Everton en Liverpool FC. Liverpool FC, een club die al sinds 1888 in de Premier League vertegenwoordigt is. Een club met een enorme rijke historie. Zo won de club al achttien maal het landskampioenschap, zeven maal de FA Cup en evenveel League Cups. Op het Europese podium won de club vijf keer de UEFA Champions League en drie UEFA Cups. Liverpool waar nu grote namen als Dirk Kuijt, Steven Gerrard en Jamie Carragher spelen.

Na drie thuiswedstrijden waar je drie punten haalt, en een beetje een onbevredigend gevoel, doe je het uit heel goed bij Napoli. Boekarest uit verlies je in enkele minuten, maar we zijn geen moment van de mat gespeeld. Utrecht laat van zich horen in Europa en laat zich zien als een waardig tegenstander.

En uiteindelijk nadert dan die 15 december 2010. Een invasie van FC Utrecht supporters gaat vanuit Nederland naar Liverpool. De SV is vertegenwoordigt met vier vliegtuigen en vijf bussen die vanuit De Meern vertrekken richting Calais om daar te boot te nemen naar Dover en dan verder te rijden naar Liverpool. Mensen die op eigen vervoer gaan, die hun eigen bus of vliegtuig regelen en noem maar op. Mensen die er een korte vakantie van maken en die er al een paar dagen zitten,  mensen die na de wedstrijd meteen weer naar huis gaan. Alles is mogelijk. Het is en word een groot feest. Truien die speciaal voor deze wedstrijd gemaakt zijn, sjaaltjes die in mum van tijd uitverkocht zijn. Dit is het waar elke FCU supporters van droomde.

Speciaal voor deze dag had de SV een drietal pubs gereserveerd in Liverpool. The Lime Kiln, de grootste, was de hele dag goed vol. Met Martin van Doorn en Rick Hoogland zat de sfeer er al goed in. Maar ook kon je zeker goed vertoeven in The Mount Vernon  en  The Crocodile & Baby Croc. En uiteraard als je dan in Liverpool bent, ga je ook deze stad verkennen.

Een prachtige stad,  zo voor kerstmis maakt deze stad nog meer indruk. De Liverpool fanshop mocht zeker niet ontbreken op deze dag. Ik heb daar werkelijk mijn ogen uitgekeken. Alles was daar voor handen, je kon het zo gek niet bedenken. Ja, dat maakt een club ook groot en dan zie je dat Liverpool niet zomaar een club is. Een club met historie, een club die leeft. Ook een bezoekje aan The Beatles mocht zeker niet ontbreken. Naarmate de dag vorderde werden de liederen luidruchtiger en werd het duidelijk dat Liverpool voor een dag Utrecht was.

Na een super dag te hebben gehad met al deze supporters werd het tijd om in een ‘echte’ taxi richting Anfield Road te gaan. Anfield Road, thuisbasis al sinds 1892 van Liverpool FC. Een prachtig stadion, wat sfeer uitademend zowel buiten als binnen de poorten. Het indrukwekkende ‘Liverpool Memorial’, waar het drama van Hillsborough ook na ruim twintig jaar nog altijd respectvol wordt herdacht en wat dacht je van de woorden “Ýou never walk alone”? Deze woorden gaan bijna bij iedereen op de foto. Het zijn de magische woorden van een club die magie uitstraalt.

In de rij wachten tot de deuren opengaan richting stadion. De bobby’s lopen en zijn ter paard aanwezig. Alles loopt gemoedelijk, maar duidelijk is ook hier dat er maar één club is vanavond, en dat is FC Utrecht! Eindelijk is het dan zover. Anfield Road van binnen. Oud maar o, zo mooi. Dit is het, het voetbalwalhalla van Europa. Waar voorlopig ons Europese avontuur gaat eindigen.

De stewards laten zich duidelijk gelden hier in Engeland. Er mag niet veel. Wie de klapstoeltjes daar heeft uitgezocht, ik zou het niet weten, maar je benen zijn er niet tussen te krijgen. Dat word de hele avond staan. Maar sta wel keurig bij je stoeltje en niet bij de trappen, want zolang we niet goed staan word er niet gevoetbald en wordt de politie erbij gehaald. Er komt wat ergernis en ook bij mij. Met een kind van zeven jaar de hele avond staan en nog wat zien ook. Nou ja, daar verzinnen we ook wel wat op.

De bijna 4000 supporters laten zich goed gelden. Het stadion loopt gestaag vol. Vooraf word er gezegd dat deze wedstrijd niet leeft maar heel veel lege plekjes kan ik vlak voor aanvang niet meer vinden. Dit word een groot feest of dit word een nog groter feest dan het al de hele dag is. Met of zonder energie als “You never walk alone” klinkt dan weet iedereen weer waarom hij hier is. Kippenvel moment. Ieder met zijn eigen gedachten wel ergens of met zijn sjaaltje of spandoek omhoog. Dat is Anfield!!!

De wedstrijd is een wedstrijd waarin FC Utrecht goed weerstand bied. Net als thuis is Utrecht zeker niet de mindere ploeg. Men kan niet beter en Liverpool vind het ook wel best. De Liverpoolsupporters zijn angstaanjagend stil. Zouden ze onder de indruk zijn van al die zingende en doldwaze FC Utrechtsupporters? Wat een sfeer, wat geweldig om al die supporters 90 minuten lang te horen.

Uiteraard was de blessure van Ricky van Wolfswinkel een grote smet die avond met een gebroken sleutelbeen, dat was een trieste aftocht. Gelukkig met het uitkomen van deze Forza is Ricky er ook gewoon weer bij.

Het einde nadert. Ik ben kapot, maar de sfeer, het zorgt er voor dat je vleugels krijgt. We gaan door. Ja, dit was uniek om mee te maken. Voor ons als supporters maar ook voor alles en iedereen die Utrecht is. Het zegt genoeg als men roept: “We willen Utrecht zien”, dat de spelers de moeite nemen om terug te keren op het veld en ons nog eens te bedanken. De spelers zijn onder de indruk van deze invasie. De telefoontjes met camera’s komen ook bij hun uit de zakken. Dit zijn momenten die je wilt blijven vasthouden.

Na nog wat gezongen te hebben en een inmiddels leeg stadion mogen wij ook aanstalten maken om richting uitgang te gaan. Nog een keer achterom kijkend, dit is een uniek stadion, een unieke belevenis. Mensen praten nog wat na over hoe fantastisch het was, stappend in de bus richting huis, richting vliegveld, stappend naar hun hotel of naar hun auto.

Met z’n allen hebben we er een fantastisch feest van gemaakt. Dit zal men niet snel vergeten. En hier zal over een paar jaar nog steeds over nagepraat worden: “Weet je nog 15 december 2010?”

Alles wat Utrecht is: BEDANKT VOOR DEZE FANTASTISCHE ERVARING!