Column: Gevoel

Schrijf het van je af, zeggen ze wel eens als je door een moeilijke periode gaat. Dat doen we dan maar. Ga ik jullie daar echt mee lastig vallen? Ja, dat ga ik doen.

Het verlies van een heel dierbaar familielid gaat door merg en been. Het verdriet en het gemis bij de familie is groot. Voetbal is dan relatief zeggen zij en dat klopt. Alles rondom het voetbal kon ons gestolen worden en terecht.

Toch zitten we afgelopen zondag voor de tv. Het horen van de supporters in het uitvak zorgt voor een kleine glimlach op het gezicht en het gekke is, dat je negentig minuten lang even aan niets anders denkt dan onze mooie club.

Gaan we dan echt dromen van iets moois? Deze overwinning was cruciaal met in het vooruitzicht PSV en Ajax. Je hebt ontzettend goede zaken gedaan en wat als… wat als je kan stunten? Stiekem hou ik er persoonlijk geen rekening mee, maar je weet het nooit! Laat ze maar komen.

Familie, saamhorigheid en één geheel, zo kan je FC Utrecht op dit moment het beste omschrijven. Er heerst rust. Dat een ieder verlies mee maakt, hoort bij het leven, maar dat maakt het niet minder. De strijd tegen die vreselijke ziekte werd verloren, maar er is gestreden tot de laatste seconde.

Hoe lang deze “zegetocht” gaat duren, weet niemand, maar we hopen met z’n allen dat ook zij blijven strijden tot de laatste seconde.

Voetbal is bijzaak, maar het is dan wel één van de mooiste bijzaken in het leven en dan FC Utrecht in het bijzonder. Vorig seizoen eindigden we met 54 punten uit 34 wedstrijden. Op dit moment staat de teller na 12 wedstrijden op 31 (!) punten. Ongekende weelde, laten we dit uitbreiden, laten we dit koesteren en laten we er vooral van genieten.

Want genieten moeten we, iedere dag, ieder moment. Je weet nooit wanneer het ophoudt.

Tot volgende week,

Dustin Bronius