Column: Pijnlijk

In eigen huis verliezen doet altijd pijn. Verliezen tegen de nummer laatst in eigen huis mag best worden gezien als een regelrechte wanvertoning. Dat mag nooit gebeuren, maar het gebeurde toch.

Sleutelpositie

Als ik dan toch een positie uit moet lichten, dan kies ik de “sleutelpositie”. De nummer tien positie. AZ heeft Mijnans, Twente heeft Steijn, PSV heeft Til en FC Utrecht? Viktor Jensen. Op de nummer tien positie hoort een speler te staan die iets speciaals kan. Kijk naar voorgaande namen, zij blinken uit in het lopen tussen de linies, het opduiken in de zestien en het ontregelen van de verdediging. Bij ons gebeurt geen van allen. Het is te statisch, te voorspelbaar en ik durf gerust te zeggen op die bepalende positie kwalitatief te weinig.

Er is geen Stefaan Tanghe, Nacer Barazite of een Sander van de Streek. Dat waren wellicht ook niet de meest goede voetballers ooit, maar zij hadden kwaliteiten om iets te doen wat de verdediging van de tegenstander ontregelde. Er zat een verrassingseffect in.

Strijd

Dat miste ik, ik miste de absolute wil en het lef om er iets van te maken thuis. Die ene speler die wel voorop ging in die strijd en ook nog eens wat duels wist te winnen was Engwanda. En juist die, juist die wordt gewisseld. Ik mis karakters op dit moment in het elftal, ik mis de creativiteit en ik mis wat onverzettelijkheid. Je bent FC Utrecht, je speelt in de Galgenwaard en je hebt een vulkaan achter je in het stadion die wacht op het moment dat ie uit kan barsten. De steun van de Galgenwaard is er, tot diep in de harten van alle supporters. Het moet een wisselwerking zijn, wij willen wel, maar we missen de passie op het veld waardoor wij op de tribune ook niet echt weten waarvoor wij willen schreeuwen.

Hoe het dan beter moet?

Ik moet eerlijk bekennen, hoe ik onze FC heb zien voetballen tegen Almere… Heb ik geen idee. Er zat niets in. Hetgeen waar je de eerste helft van de competitie aan de goede kant zat qua inzet, passie en een goede organisatie. Zit er nu twijfel, een soort angst in de ploeg. Het is zaak om dat heel snel om te gooien voordat er een vrije val op de ranglijst zit aan te komen. Het mindere voetbal kon je voorheen verbloemen met wat geluk en vechtvoetbal. Wanneer dat laatste wegvalt, blijft er zoals gezien tegen Almere weinig over.

Volgende week PSV-uit. Waar ik bang ben voor een gigantisch pak op de broek. Ik wil wel graag mentaliteit zien, dat is het minste wat je kan doen.

AZ

Jaloersmakend kijk ik naar AZ momenteel, een pijnlijke conclusie misschien, maar wel waar. Zij hebben eigen jeugd, spelen met een hoog tempo en hebben een paar “klereleijers” in het veld staan. In alles is AZ qua voetbal wat wij willen zijn. Pijnlijk om te lezen, maar wel waar. Alleen al betreft het laatste, die “klereleijers” in het veld, is iets waarvoor ik zou tekenen.

Tot volgende week,

Dustin Bronius